یکی چشمش به توئه ..

.

روزهای خوبی نبودن اصلا .. دنبال این مشاور و اون مشاور .. روانشناس .. روانپزشک ..

.

.

این دوره رو خیلی ها میگذرونن  .. یه دوره ی کودکانه ست ولی بعضیا تو بزرگیشون تجربه ش می کنن ..

طرف ادا درنمیاره ها .. واقعا حالش بده، اما مشکلش اینه که نمیفهمه "بد" یعنی چی ..

ناراحتی یعنی چی .. غم و غصه واقعا چیه .. بدبختی چقد عمق داره ؟! ..

.

.

میدونی کی این دوره تموم میشه؟ .. کی میشه که بخندی به اون روزاتو بگی چقددد بچه بودم .. چقد کم تجربه بودم ..؟! ..

وقتی یه مشکلات گنده ای پیش بیاد واست .. یا ببینی تو نزدیکات .. وقتی یه غم و غصه هایی ببینی که واقعا "غم" اند ..

واقعا "رنج" اند و اونوقته که خجالت میکشی به دردهای خودت بگی:"درد" ..

.

وقتی هم که تو یه موقعیتی قرار می گیری که یکی داره روت حساب میکنه .. یعنی داره نگات میکنه که الان تو  چی کار میکنی؟ .. راه حلت چیه ..

مثل مامان بابا ها که در مقابل بچه هاشون ترس و شک و درموندگیشونو پنهون میکنن .. 

چون میدونن امید بچه این باباست فقط .. این مامانه فقط ..

قهرمان زندگی بچه ها مامان باباشونن .. کسایی که همه چیو میدونن و اشتباه نمی کنن ..

و تو در اوج درماندگی هم که باشی .. نمیزنی زیر گریه .. قیافه ی آدم های مسلط به خودت می گیری .. یعنی مجبوری .. این مجبوری بزرگت میکنه خیلی وقتا .. میدونی اگه بشکنی، اون نابود میشه .. میدونی اگه تورو ناامید ببینه تموم میشه ..

.

.

میدونی اینجور موقع ها .. یه دردهای خیلی عمیق تری رو، یه مشکلات خیلی سنگین تری رو .. یه طوری تاب میاری که باورت نمیشه ..

باورت نمیشه ..